در سیستم حقوقی ایران هیچ گاه داشتن وکیل دادگستری به طور جدی به عنوان یک تکلیف و ضرورت بر اصحاب دعوا تحمیل نشده است و البته درست هم همین است و نگارنده خود به عنوان یک وکیل دادگستری معتقد است اجبار و دستور العمل در این مورد پاسخگو نیست و مراجعه به وکیل با تجربه دادگستری و انتخاب شخص وکیل یک پرسه انتخابی و اختیاری است.در طول سالهای اخیر نهادهای مختلف از جمله مرکز وکلای قوه قضائیه و خود قوه قضائیه تلاش نموده اند با طرحهای از جمله طرح خانواده و طرح اجباری شدن وکیل برای خواهان، داشتن وکیل دادگستری را به اصحاب دعوا تحمیل نماید که البته این طرحها با شکست مواجعه شده و به نظر میرسد بهترین راه آگاه کردن و فرهنگ سازی برای جامعه و تبیین ضرورت داشتن وکیل باشد.